دمه

آموزش و پرورش به مثابه، یک سازمان رشد یابنده، همیشه در طول تاریخ مورد توجه بوده است. وظیفه اصلی نظام آموزشی، تأمین و تربیت نیروی انسانی متخصص و کارآمدی است که در زمینه‌های گوناگون اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، راه را برای توسعه پایدار و شکوفایی اقتصادی و اجتماعی هموار سازد.

نیل به این اهداف درنظام آموزشی، مستلزم برنامه‌ریزی دقیق ، مدیریت و رهبری افراد لایق و کاردانی است که بتوانند برنامه‌ها را با موفقیت اجرا کنند، از آنجائیکه فرایند آموزش و پرورش با انسان سروکار دارد و چون انسان موجودی پیچیده است، از این رو نظام آموزشی و کارورزان آن به ایفای دشوارترین و پر مسئولیت‌ترین وظایف اجتماعی اشتغال دارند، چرا که تربیت انسان با در نظرگرفتن کلیه ابعاد و ویژگی‌هایش نیاز به سازماندهی اصولی و علمی و کارشناسانه دارد.

تربیت بدنی بخشی از تعلیم و تربیت عمومی است که ممکن است با فعالیت‌های متنوع و دامنه وسیع برنامه‌هایش به صورت روزافزون، عاملی تقویت‌کننده و یاری‌رسان باشد، که سیستم آموزش و پرورش هر جامعه‌ای در راه رسیدن به اهدافش از آن برخوردار است. رفتار دانش‌آموزان به ویژه رفتارهای عاطفی و اجتماعی، فیزیکی آنها در اثر ارتباط و تعامل مداوم با والدین و دوستان و عوامل محیطی شکل می‌گیرد. در این مراحل، اگر روش های صحیح تعلیم و تربیت مبتنی بر اصول علمی ناشی از علوم مختلف مانند روان‌شناسی در تربیت بدنی، به کار گرفته شود می‌توان امیدوار بود که دانش‌آموزان در ابعاد مختلف به رشد مطلوب دست یابند. در این میان بخش اعظم یادگیری‌های مختلف حرکتی، اجتماعی و تربیتی دانش‌آموزان به واسطة بازی و فعالیت‌های جسمانی حاصل می‌شود به عبارتی دیگر بازی و ورزش به عنوان یکی از شکل‌های تماس اجتماعی، ضمن پرورش قوای فیزیکی، به تربیت و یادگیری قوای عقلانی و تربیتی نیز کمک می‌کند.عملکرد دانش‌آموزان در زمین ورزشی وفعالیت بدنی یک مسئله مهم برای پژوهشگران آموزشی می‌باشد.توسعه ورزش در مدارس نه تنها می‌تواند باعث سلامت بدنی و روانی شود، بلکه علت نشاط وشادی در جامعه و بهبود عملکرد آموزشی در حوزه‌های دیگر است. عوامل انگیزشی یکی از فاکتورهای موثر بر عملکرد دانش‌آموزان، و تفاوت‌های فردی یکی از موضوعات مهم در انگیزش افراد است (جمشیدی و همکاران،1391).

دانش‌آموزان غیر ورزشکار و بدون فعالیت، بدون پذیرش هر گونه تعهد اجتماعی، دارای استرس و اضطراب بالا، ریشه هر نظام آموزشی را سست خواهد کرد. لذا توجه روزافزون به بخش تربیت بدنی مدارس آموزش و پرورش باعث تشکیل خیل عظیمی از جمعیت سالم، پرتلاش، متعهد و هدفدار، خواهند شد و برای دستیابی به این امر مهم باید برنامه‌ریزی‌های دقیق، اصولی و کاربردی و روانشناسانه در بخش تربیت بدنی مدارس انجام گیرد (محرم زاده، مهرداد، 1376).

در نتیجه با توجه به اهمیت موضوع، پژوهشی با عنوان مقایسه متغیرهای شناختی ـ انگیزشی دانش‌آموزان ورزشکار و غیرورزشکار شهرستان تبریز انتخاب شده است که در صدد دستیابی به علل و عوامل ـ انگیزشی دانش‌آموزان در پرداختن به فعالیت‌های بدنی و درنهایت ورزشکار شدن آنها می‌شود.

1.1. بیان مسأله