بین عوامل برشمرده به بررسی دماها و نسبت های مختلف کشش پرداخته شده است که بر تناسیتی، ازدیاد طول، مدول یانگ و ظرافت تاثیر مستقیم دارند.
مقدمه
رشد جمعیت جهان تاثیر بسزایی بر جایگزینی الیاف مصنوعی به جای الیاف طبیعی داشته است.
منبع اصلی تهیه بسیاری از الیاف مصنوعی فراورده های پتروشیمی هستند و همگی مواد پلیمری می باشند. از جمله الیاف مصنوعی پلی پروپیلن است که ماده اولیه آن پروپیلن می باشد.

پلی پروپیلن مهمترین نوع الیاف الفینی را تشکیل می دهد و از نظر تولید بین الیاف مصنوعی مقام چهارم را داراست. پلی الفین ها به علت ارزانی قیمت منومر، دانسیته کمتر از یک، همچنین به لحاظ آسان بودن روش تولید (امکان ذوب ریسی) و پایین بودن هزینه تولید، توجه بسیار زیادی را به خود 

جلب نموده اند.

دمای ذوب نسبتا پایین این نوع لیف در مقایسه با دیگر الیاف مصنوعی کاربرد آن را محدود ساخته است اما در مقابل، این لیف دارای مزایایی نظیر مقاومت در مقابل مواد شیمیایی و وزن کم می باشد.
الیاف پلی پروپیلن به مقدار زیادی در تولید کفپوش مورد استفاده قرار می گیرد. تولید طناب و صافی (فیلتر) از دیگر کاربردهای این نوع لیف است. از آنجایی که رنگرزی پلی پروپیلن با روش های متداول برای الیاف دیگر امکان پذیر نیست، لذا رنگرزی پلی پروپیلن به صورت توده و به عبارت دیگر به کمک مخلوط نمودن مستربچ با پلیمر مذاب انجام می شود.
در الیاف پلی پروپیلن، پیوندهای شیمیایی و یونی بین ماکرو مولکول های پلی پروپیلن وجود نداشته و نیروهای بین زنجیره ای به نیروهای واندروالس محدود می گردند. از اینرو برای کسب خواص فیزیکی مناسب باید وزن مولکولی الیاف پلی پروپیلن در مقایسه با الیاف دیگر بالاتر انتخاب گردد.
از نقطه نظر تخریب بر اثر گرما، پلی پروپیلن به علت دارا بودن کربن نوع سوم در معرض خطر بیشتری نسبت به سایر پلی الفین ها قرار دارد.
اما با افزایش چندین نوع افزودنی به پلیمر پروپیلن امکان کاهش معایب این پلیمر وجود دارد. کشش پلی پروپیلن بعد از تولید آن، نظم آن را افزایش داده و به آن استحکام